4 Eylül 2011 Pazar

Bu sefer ki...

Vardır ya sahneler dizilerden, filmlerden…
Küçük bir kız iken sonunu merakla beklerdim..
Esas kız üniversiteyi bitirir. Bir zamanlar yuvadan uçan yavru kuşun tekrar yuvaya dönmesi beklenirken o özgürlüğün savaşını vermeye adamıştır kendini. Halbuki ailesi ister ki dönsündü evine, hem çok da iyi kısmetler beklerdi , sürekli soran olurdu kızı.
Aile asi ilan eder kızı sonunda.. Onlara göre kız asidir, saygısızdır.

Hiç bir İstanbul’a dönüş bu kadar zor olmamıştı. Kalanların gidenin yüzüne bakmadığı bir veda. Ne kadar inanmasa da insan düşünüyor, acaba beni sevmiyorlar mı diye. Oysa bu hayat benimdi artık. Taşları istediğim gibi dizmeye hakkım vardı.
Bu sefer ki ayrılmak, karşına almaktı bazı şeyleri…
Bu sefer ki ayrılmak;
Söylenecek çok sözün olması ama susmasıydı kızın…

Hiç yorum yok: