TERAZİ

Kalabalık sokaklarda yürüyen dünyalar
Birbirinden ıssız birbirinden yalnızlar.
Terazinin iki kefesi gibi
Yükselirken biri, alçalır bir diğeri.

Anladım,
Sadece ölmekle durmazmış soluk
Yetermiş dosttan gelen bir soğukluk.
Oyun alanıymış dünya her daim,
Beşikten mezara.
Oyuncaklar nankör oyuncaklar donuk…

Küçük hesaplarla dolmuş dört bir yan
Defterler ağlar, kalemler küfürbaz
İsyan bayrağı çekilmiş en tepede
Rüzgârlar hırçın, rüzgârlar durmaz.

Yalnızlık en büyük ceza
Bu kirli dünyada…
Sarılıp ağlayacak bir dost bulduğunda,
Tut onu sıkı sıkı hiç bırakmazcasına.

Verilen sözler yalanken
Gülümseyişler sahte
En gerçek olan ecelmiş
Ayrılmak vakti gelip
Onun terazisinde ölçüldüğünde…