22 Mayıs 2014 Perşembe

Bir masal anlat bana baba... İçinde kocaman yürekleri olan insanlar olsun..
Beni inandır yeniden insanların saf ve temiz olduğuna
Güvenmeyi yeniden anlat,
Sevmeyi de...

Sevmek demişken baba..
Ne büyük kumarmış sevmek..
Uçurumların ucundaki heyecanmış
Farkında olmamakmış düşeceğinin.

Oysa sevmeyi senden öğrenmedim mi?
Karıncayı incitmemek gerektiğini,
Birlikte sarmadık mı ıcivcivimizin tırnak yarasını..
Ve yine bana sen anlatmadın mı insanları sevmeyi
Küçük görmemeyi, değer vermeyi..
Ama bahsetmedin sevmenin kumar olduğundan...

Sevmek o kadar da iyi bir şey değil baba
Sevdiğim şeyler canımı yakıyor zamanla...

İşte böyle zamanlarda aklıma sen gelirsin
Seni nasıl sevdiğim...
Ve tüm kırılganlıklara inat sana nasıl sarıldığım..
Ve beni salıncaklarda sallayışların
Bıkmadan baba..
Hiç bıkmadan ..
Şimdi anlıyorum ne kadar kıymetli olduğunu...
Kolları yorulanları gördükçe..
Sadece seni sevmek istiyorum..
Sadece sen acıtmıyorsun beni...

Başımızdan eksik etmesin yaradan seni...