12 Ocak 2013 Cumartesi

Acaba nereye kadar sürecekti bu durum?  Sabrettikçe ,güzel düşünüp ve güzel olacağına inandıkça vurmaya devam edecek miydi yüreğine.  İşin en hazin tarafı giderek daha az acıttığını hissediyorum.. Günler geçtikçe tadıyorum hepsinden .. Bir lokma yokluğundan, bir lokma ilgisizliğinden ... Ve alışıyor damağım hepsinin tadına..Sonra uzaktan bir yol görüyorum, bu tadların gurmelerinin yolcuları var üzerinde... Bir gün yanlarına gideceksin diyor içimdeki kız... En başlarda ürküyordum bu cümleden.. Ama şimdilerde yavaş yavaş alışmaya başladım bu düşünceye...

Ne olursa olsun. Yaşadıklarım, hissettiklerim yanıma kar kalacak... Dediği gibi de şairin...

Olsun istersin…
Hatta olsun diye yapılması gerekenden daha da fazla üstelersin.

Aşktır ; değer verirsin, ödün verirsin, sevgiden de öte saygı gösterirsin, olmayacak kaç şey varsa bir araya bile getirirsin…
Bakarsın, ne anlattığını anlayabilmiş (?) ne de çözüm için bi’şeyler yapma gayretinde.

İştir ; sabahlarsın, “olsun” diye ailenden çaldığın zamanı oraya verirsin…

Dosttur ; hayatta kimseyi dinlemediğin kadar dinler, kendine ayırmadığın onca şeyi “O’na” ayırmaya çalışırsın…
Sonra olayın içinden kendini çıkartır şöyle karşıdan yaptıklarına bir bakarsın… Bakarsın ki her şey başladığın gibi!
Olmuyorsa, olmuyordur!

Gönlün rahat mı?
Elinden geleni yaptın mı?
Cidden olmuyorsa zorlamayacaksın…

Can Yucel.